Erantzukizuna, sarea eta familia barruko transmisioa

Joan den astean Bartzelonara joan ginen egun batzuk pasatzera. Trenez egin genuen joan-etorria eta nik joaneko bidaian amaitu nuen zure liburua, tirada batez. Idatzizko apunte ugari ere hartu nuen, nire buruan dauden ideia, esperientzia, sentipen asko eta asko zuk paperera ekarri dituzulako, era jostagarrian ekarri ere.
Liburuaren gehiena nork bere aukera, erabakia, erantzukizuna duela arrazonatzen, frogatzen osatu duzu. Guztiz ados nago. Pentsa nola aldatuko litzatekeen Arrigorriaga, adibidez, euskaldunok urte hasierako asmo horien artean liburuan aipatzen dituzun helburu lorgarri horietako bana jarriko bagenu erronka moduan...
Baina euskaraz bizitzeko, euskaldun bakoitzaren esku dagoena egiteaz gain, sarea osatu behar dugu: "sarea", liburuaren bigarren zutabea, niretzat guztiz funtsezkoa. Auzolanak talde sena handitzen du, elkar igurtzeak loturak sendotzen ditu eta batera egindakoak dakarren arrakastak poztasunez betetzen du bihotza.
Kritikatxo bat egin behar dut (irakaslea naiz, badakizu, zuzentzen ohituta...). Ideia batzuk liburuan errepikatuta daudela iruditu zait, inpresioa da besterik ez (gustatu zaizkidanak bakarrik hartu ditut apunteetan...). Baina agian nahita egidako "errepikapena" da, ezta?
Argazkian gure alaba duzu, June, 12 urtekoa eta asko-asko-asko irakurtzen duena. Asertibitateari buruzkoa irakurtzeko esan nion trenean eta amaitu zuenean, "oso interesgarria", esan zidan. Eta gominola bat hartu zuen, bidaia gozatzeko...