Baikorra eta gozagarria

Kaixo Karmelo!

Lehenengo eta behin, zorionak eman nahi dizkizut liburuagatik. Itzela iruditu zait: laburra (neurrikoa esan nahi dut), irakurtzeko erraza, ulergarria (ulertu nahi duenarentzat, behintzat) eta praktikoa.

Euskaldunon artean dagoen egoera ezin hobeto azaltzen duela iruditzen zait, eta euskararen erabileran eragiteko zenbait bide zabaltzen dituela ere bai. Batez ere, norberarengandik hasteko oinarriak argi uzten dituela. Baloiak kanpora jaurtitzeko dugun ohitura horren beste aldea azaleratzen du eta norbere hautuaren berebiziko garrantzia nabarmentzen du.

Zorionez, esan nezake euskaraz bizitzeko ingurunea duen horietakoa naizela; etxean, lagun taldean, lanean... Gehienetan, euskaraz dihardut, eta kontzienteki horrela erabakitzen dudalako, gainera. Baina onartu beharra daukat, askotan euskaldunok daukagun bigarren mailako herritar garenaren konplexua nire hizkuntza hautuan ere, gailendu egiten dela. Liburuan aipatzen dituzun adibide praktiko zenbait eguneroko ogia izan ohi dira.

Hizkuntza bidaia luzea bezain aberasgarria eta positiboa izan daitekeela transmititzen du liburuak eta hortxe ikusten dut gakoa. Euskaldun izaera garatzeko ezinbesteko puntua baita egitearen alde baikorra eta gozagarria helaraztea. Kanpora eta barrura. bakoitzetik hasi behar baitu ondo sentitzeak kanpora ere hori eraman nahi bada.

Liburuari "pega"ren bat jartzearren, kontutxo bat baino ez. Pare bat aldiz aipatzen duzu "hizkuntza menperatu" esamoldea. Behin, irakasle batek aipatzen zidan, hizkuntzak ez direla inoiz menperatu behar; ikasi, erabili, jakin... egin behar direla baina menperatu ez (helburua hori ez baldin bada, noski).

Besterik gabe, eskerrik asko liburua idaztearren eta zure jakituria, esperientzia... elkarbanatzearren. Nire aldetik, euskaldunei liburua irakurtzeko gomendatuko diet inongo zalantzarik gabe.

Ondo segi.